BishopAccountability.org
	De Kogel Is Door De Oostenrijkse Misbruikkerk... ...en in Vlaanderen wordt met de dossiers van slachtoffers van seksueel misbruik gezeuld. By Roel Verschueren De Standaard June 24, 2010 http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=BLRVE_20100624_001 Hallucinant. Da's het minste wat je kan zeggen van hoe het er in België aan toe gaat. Enerzijds probeert de Commissie Adriaenssens in alle discretie slachtoffers van seksueel misbruik ertoe aan te zetten klacht in te dienen, anderzijds geeft het Belgisch gerecht de indruk dat de dossier zelfs daar niet veilig zijn. En hoe moeten de slachtoffers daarmee omgaan? Ik kom direct op Oostenrijk, beloofd. Maar eerst de actie van het gerecht in Vlaanderen. Iedereen begrijpt en aanvaardt een actie die gericht is op het bovenhalen van dossiers die binnen de kerk ergens jarenlang werden verstopt en verzwegen. Het gaat over het proberen te bepalen in welke mate kerk, bisdom, bisschop, kardinaal medeplichtig zijn aan het ontlopen van sancties, het doen verdwijnen van bewijsmateriaal, actief achterhouden van bezwaarlijke feiten en het beschermen van de eigen garde. Het is niet alleen het recht, het is de plicht van het gerecht dit te onderzoeken. Of het ook zo verstandig of opportuun is dossiers in beslag te nemen binnen de Commissie Adriaenssens nadat tussen het parket en die commissie duidelijke afspraken werden gemaakt over welke procedure zou worden gevolgd, is twijfelachtig. Deze actie van het parket ondermijnt niet alleen het recht op privacy van de slachtoffers die - waarom dan ook en na hoeveel tijd dan ook - hun verhaal aan de commissie hebben bezorgd, het ondermijnt de algehele geloofwaardigheid van de "discretie" die de commissie belooft en is contraproductief. Het onmiddellijk gevolg is zonder twijfel dat vanaf vandaag niemand nog klacht zal indienen via de commissie, noch via justitie. Is dat de achterliggende gedachte? Gaan kerk en staat dermate met elkaar op stap dat de actie van de ene het gevolg heeft dat de andere wilt bereiken? De gedachte alleen is ziekmakend, maar hoe is dit alles anders te verklaren? Misbruik is een zaak van justitie. Daarover mag geen twijfel bestaan. Maar de persconferentie van Adriaenssens had minstens het voordeel dat de man gezegd heeft wat hij te zeggen had. Of en hoe het nu verder moet is even duidelijk. Hij kan maandag niet doorgaan, ook niet als het parket hem zijn (gekopieerde) dossiers terugbezorgt, zijn 'geripte' computer weer aansluit, ook niet als hij probeert de gemoederen te sussen van die mannen die in de commissie - dank zij hem - vertrouwen hadden en hun verhaal vertelden. De ultieme vraag blijft uiteindelijk: wil België als land, en de Belgische kerk als instituut deze hele problematiek uitzuiveren en er de nodige gevolgen uit trekken, of modderen we verder aan zoals we tot voor kort aangemodderd hebben? Onderzoeksrechters en kardinalen gefilmd op weg naar een kathedraal mogen dan wel fotogeniek filmmateriaal zijn voor het journaal, veel vertrouwen wekt de hele operatie niet op. Heeft Kardinaal Danneels de nodige nederigheid gevonden om uiteindelijk ook uit de kast te komen en zijn zonden te belijden, of moeten we blijven luisteren naar zijn woordvoerder Gybels, die nog altijd denkt dat hij de ligstoelen op het dek van de Titanic kan redden? Nog eens: justitie is de plaats waar misbruik moet worden aangeklaagd. Maar Adriaenssens formuleerde het uiteindelijk correct: de slachtoffers worden in dit geval een tweede keer misbruikt. Eerst door de kerk, nu door de staat. Parlementaire vragen? Daar denkt niemand aan, ook al zou het nog kunnen. Ik ken vele mensen wiens dossier nu in handen is van een anoniem almachtig apparaat. En die zijn daar niet tevreden mee. Dat de stal moet worden uitgemest is duidelijk, dat dit nog maar eens op de kap van de slachtoffers moet gebeuren tergt elke verbeelding. Justitie had veel eerder haar verantwoordelijkheid moeten opnemen, dan was de commissie Adriaenssens overbodig geweest. Het resultaat van drie dagen bischoppenconferentie in Mariazell in Oostenrijk stelt dan toch wat anders voor. Drieënzestig bladzijden met de naam "de waarheid zal u bevrijden". Nogal bevleugeld, maar zo zijn Oostenrijkse bisschoppen nu eenmaal, ook na alles wat is gebeurd. Aartsbisschop Kardinaal Schönborn presenteerde het document met bindende inhoud, door alle bisdommen te aanvaarden en te implementeren. Ook bekend werd dat tot vandaag 910 klachten (alleen voor 2010) werden ingediend. De meest verrassende en belangrijkste beslissing is die van de onmiddellijke oprichting van een offerfonds, voor de helft gespijsd door de bisdommen, en de andere helft door de verscheidene orden. Schönborn wil dat slachtoffers van wie het dossier volledig is verwerkt, snel, effectief, zonder administratieve rompslomp, financiële compensatie krijgen voor zowel therapiekosten als morele schade. Het feit dat tijdens deze bisschopconferentie door een advocaat een schadeclaim voor 131 slachtoffers werd ingediend, waarin bedragen van 13.000 tot 130.000 euro per slachtoffers worden geëist, zal aan Schönborn's voorzet niet vreemd zijn. Hij probeert op die manier lange en dure processen te vermijden en sneller met de heropbouw van zijn aanzienlijk aangeslagen kerk te kunnen beginnen. 80.000 mensen zijn in 2010 alleen al uitgetreden, hij verwacht er tegen het jaareinde nog zo'n 40.000 meer. De kardinaal is ook voorstander van de oprichting van een onafhankelijke onderzoekscommissie door de staat, zelfs als bondskanselier Fayman zich tegen zo'n commissie verzet. In België werd door de actie van vandaag in principe voor zo'n commissie gekozen. De Commissie Adriaenssens is RIP, nog maar zien wie vertrouwen krijgt in een justitie die vandaag het fundamentele recht op privacy heeft geschonden, zonder verantwoording of verklaring af te leggen de werking van de commissie paralyseert, en de slachtoffers behandelt als dossiers, die dan zo snel als mogelijk ergens in een rek in de kelders van een gerechtsgebouw beschimmelen. Om uiteindelijk zo terug te keren naar waar ze vandaan komen: naar de angstige anonimiteit, de verkrachte intimiteit, en de verwaarloosde aandacht en behandeling die ze niet alleen verdienen, maar die ook levensnoodzakelijk voor ze is. België was klein vandaag, onhandig in de omgang met een materie die meer respect verdient. Het gerecht zal hopelijk kunnen bewijzen dat haar optreden in overeenstemming was met de ernst van de gegevens die ze ter beschikking heeft. Ook justitie draagt een zware verantwoordelijkheid ten opzichte van slachtoffers, niet alleen ten opzichte van de daders. Roel Verschueren, Wenen 24 juni 2010 - www.verschueren.at p.s. en het is nog altijd wachten op iemand die de moed heeft toe te geven dat ondertussen het aantal dossiers in België de 1000 overstijgt: 500 bij de Commissie, 300 bij Devillé, zeker 100 bij het gerecht indien niet meer, en dan tellen we Teleonthaal en anderen nog niet mee.
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.