RKnieuws
July 14, 2010
http://www.rorate.com/nieuws/nws.php?id=61860
ANTWERPEN (RKnieuws.net) - Het allerergste in de tragedie van het seksueel misbruik in de kerk blijft dat mensenlevens schandalig werden verminkt. Alles dient gedaan om daar komaf mee te maken. Maar de manier waarop kardinaal Godfried Danneels tot zondebok wordt gemaakt, is hemeltergend. Dit schrijft hoofdredacteur Peter Van de Vyvere vandaag in het christelijk opinieweekblad Tertio.
Een ketting van voorvallen dreigt het absurde beeld te creeren van de kardinaal als kwade genius van een doofpotoperatie. Aan de basis daarvan liggen een disfunctionerend (deel van het) gerecht en een oppervlakkige, op sensatie beluste pers.
De kwalijke perceptie begon toen bekend raakte dat bisschop Roger Vangheluwe in april voor een ultieme bemiddelingspoging met zijn slachtoffer een beroep deed op een compleet verraste, maar hulpvaardige Danneels. Die leende het oor tijdens een tragische familiebijeenkomst die niet 'afgerond' raakte en waarvan de kardinaal meende dat er een vervolg zou komen. Kort daarna geraakte de zaak-Vangheluwe evenwel in een stroomversnelling toen slachtoffer en familie de commissie-Adriaenssens contacteerden.
Dat de kardinaal "ervan afwist" ging nadien een eigen leven leiden, vooral door de beschuldiging van priester Rik Deville dat hij midden de jaren 1990 Danneels al inlichtte over "een misbruikkwestie met de bisschop van Brugge". De publieke reactie van de kardinaal – "Ik kan mij met de beste wil van de wereld niet herinneren dat Rik Deville zoiets gezegd heeft" – bleek niet te overtuigen. Waarom formuleerde Danneels het zo? In de loop der jaren bracht Deville, activist voor een alternatieve kerk, bij de kardinaal geregeld een waslijst 'straffe kerkverhalen' te berde: van mythomane fantasieen over stuk gelopen liefdesaffaires tot mogelijk ernstiger kwesties. Intussen gaf Deville trouwens toe dat hij de bisschop nooit bij name noemde. Een beetje mistig allemaal. Danneels weigerde ook altijd zijn rebelse priester voor schut te zetten, al voert die zelf een onversneden lastercampagne.
Inmiddels was de toon gezet. Kwamen daar nog bij: het ongenoegen van een verbitterde ex-commissievoorzitster en de opmerking van Peter Adriaenssens dat een kleine 50 van de 475 getuigenissen bij de commissie verklaarden "dat kardinaal Danneels op de hoogte was". Veel van de genoemde wrevel – bij slachtoffers en hulpverleners – valt te verklaren door het grote misverstand als zou de kardinaal de hierarchische overste van de hele Belgische kerk zijn. Altijd kwamen klagers aankloppen bij Danneels die ook altijd luisterde, terwijl hij over priesters van een ander bisdom en over religieuzen – tenzij ze als parochiepriester in zijn bisdom werken – geen enkele autoriteit uitoefent. Luisteren, klachten aan bevoegden doorspelen, optreden waar nodig – de jongste jaren werden in het aartsbisdom drie pedofiele priesters strafrechtelijk aangepakt –, was al wat hij kon doen en ook consequent deed. En ondanks de huiver van sommige collega's en religieuze oversten drukte de kardinaal de oprichting van een contactpunt en van een commissie voor seksueel misbruik door. Dat alles maakt de actuele verdachtmakingen extra bitter.
Een lichtpunt: naast de loze lekken van justitie, het lichtzinnige gezwalp van de media en de binnenkerkelijke dubbele agenda's heerst een soort 'sensus fidelium', een 'aanvoelen van het volk'. Indrukwekkend was de spontane, minutenlange staande ovatie voor de kardinaal aan het eind van de ambtsaanvaarding van bisschop Jozef De Kesel in Brugge vorige zaterdag. Hij nam de steunbetuiging zwijgend en nederig in ontvangst. Als een lijdende dienaar.
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.