The Trouw
July 29, 2011
http://www.trouw.nl/tr/nl/4328/Opinie/article/detail/2822471/2011/07/29/Macht-stelt-kerk-in-staat-misbruik-toe-te-dekken.dhtml
 |
| Protest tegen het negeren van misbruik binnen de rk kerk. ŠANP |
De samenleving negeert de macht van de kerken. Een club als Greenpeace zou niet wegkomen met zo'n omvangrijk schandaal.
Nog steeds zijn er nieuwe onthullingen over seksueel misbruik binnen de katholieke kerk, en over het toedekken ervan. De slachtoffers is onbeschrijflijk veel leed aangedaan, juist door degenen aan wie zij hun spiritueel welbevinden hadden toevertrouwd. Maar minstens zo verontrustend is dat de samenleving wegkijkt. Die samenleving wil vooral niet onder ogen zien dat het misbruik alles te maken heeft met de macht van de georganiseerde religie, en de reikwijdte die kerkelijke macht nog steeds heeft.
Kerken worden maar al te vaak weggezet als een soort aandoenlijke breiclubjes. Het is een manier van kijken die meer zegt over de samenleving zelf, die modern wil zijn, seculier, waar de middenklasse zelf zijn beslissingen neemt.
In de Middeleeuwen had de samenleving leiding vanuit minstens twee richtingen: kerkelijke en wereldlijke leiders. Sinds de religieuze omwentelingen in de zestiende eeuw, en de daaropvolgende Verlichting, statenvorming en secularisering, is de verdeling van macht anders geregeld. Europa kreeg een modern politiek systeem, maar ondertussen hielden katholieke en protestantse kerken een enorme greep op het dagelijks leven in het zogenaamd 'seculiere' Westen. Op een bepaalde manier is de macht van de kerken in de VS en Europa nog steeds veel groter dan die van hun islamitische, boeddhistische of hindoeistische tegenvoeters elders ter wereld.
De kerken hebben bezittingen van miljarden euro's. Ze bezitten banken en grond, hebben eigen scholen, ziekenhuizen, kranten en politieke partijen. Ze beheren archieven die voor anderen niet toegankelijk zijn. Religieuze hoogwaardigheidsbekleders laten zich gelden in het publieke domein, met opvattingen over politieke en maatschappelijke kwesties.
Zulke mannen verantwoorden zichzelf waarschijnlijk tegenover hun godheid. Maar houdt hier op aarde iemand hen ook verantwoordelijk? Er lijkt een groeiende discrepantie tussen de macht van het centraal gestuurde religieuze establishment en hun aansprakelijkheid voor eventueel misbruik. Die discrepantie is uitzonderlijk in deze tijd. Het is erop terug te voeren dat historische organisaties als kerken grotendeels functioneren zonder toepassing van de regels van de representatieve democratie. Dat geeft kerken een groot voordeel ten opzichte van andere organisaties, die het systeem van binnenuit proberen te veranderen.
Stel dat het hoofdkwartier van Greenpeace in Amsterdam ondergedompeld zou zijn in seksschandalen, dan zouden de donateurs zich net zo snel van de organisatie afkeren als de publieke opinie. Maar Greenpeace bestaat dan ook nog maar sinds 1971. Ondanks alle successen, heeft zij maar beperkte dagelijkse communicatie met personen of gemeenschappen. Greenpeace heeft ook de financiele middelen niet, opgebouwd in eeuwen, en de aandacht die daarmee gegenereerd kan worden.
In politiek opzicht verklaren deze verschillen het vermogen van kerkleiders om seksueel misbruik binnen de kerk te bagatelliseren en te negeren, en om zich te verweren tegen de bezorgdheid van burgers. Normaal gesproken, in andere organisaties, dwingen die zorgen van burgers bestuurders juist in actie te komen.
Ondanks talrijke mogelijkheden die er bestaan om seksueel misbruik aan te pakken en te voorkomen, zijn er maar weinigen buiten de oppermachtige kerkstructuren die er werk van maken. Terwijl de moedige enkelingen binnen de kerk die hiernaar streven, vaak worden genegeerd en zelfs tegengewerkt. Zolang dit voortduurt, zal de aardse gerechtigheid moeten wachten.
Any original material on these pages is copyright © BishopAccountability.org 2004. Reproduce freely with attribution.