NEDERLAND
NRC
Verzoening, tederheid, vrijheid, verantwoordelijkheid, gemeenschapszin, begrip voor de ander – ik zeg ja! Mooie woorden horen bij de Kerst, net als het fossiele Home Alone, de sleetse André Rieu en de overdaad aan interviews waarin wordt teruggekeken op groot verdriet („Ik liep de helft van de week te janken”). Gerieflijk omdat het zo voorspelbaar is, een koesterende oproep aan je betere ik, dat diep in jezelf begraven ligt, maar in de laatste dagen van het jaar plotseling ruim baan krijgt. Driehonderd dagen per jaar gaat het over jezelf, de laatste dagen van het jaar zijn voor de Ander.
Juist daarom was de jaarlijkse „kerstgroet” van de paus aan de Romeinse curie een vlammende verrassing: een verzengende aanklacht tegen de al te wereldse, al te menselijke aanvechtingen van de kardinalen die in het Vaticaan de dienst uitmaken. Zonder pardon somde Franciscus de zonden van zijn gehoor op, in vijftien schrijnende punten – men voelde zich onsterfelijk, immuun of onvervangbaar, men werkte excessief hard, raakte geestelijk „versteend”, plande te veel, werkte slecht samen, zag de ander vooral als rivaal, er werd teveel gekletst en geroddeld, men keek te slaafs op naar meerderen, te weinig om naar anderen, men liep rond met een begrafenisgezicht, bewoog zich het liefst in een klein, besloten kringetje, wilde van alles steeds maar meer, en er heerste een grote hang naar winst en exhibitionisme.
Note: This is an Abuse Tracker excerpt. Click the title to view the full text of the original article. If the original article is no longer available, see our News Archive.